“ਜੰਗਲ ਕੱਟ ਕੇ ਦਰਿਆਵਾਂ ਤੇ ਪਹਾੜਾਂ ਦੇ ਕਿਨਾਰਿਆਂ ਉੱਪਰ ਆਪਣੇ ਰੈਣ ਬਸੇਰੇ ਬਣਾਉਣ ਨਾਲ ...”
(16 ਫਰਵਰੀ 2019)
ਕੁਦਰਤ ਦੇ ਨਿਯਮਾਂ ਵਿੱਚ ਦਖਲ ਦੇਣ ਲਈ ਮਨੁੱਖ ਲੰਬੇ ਸਮੇਂ ਤੋਂ ਯਤਨਸ਼ੀਲ ਹੈ। ਮੌਸਮਾਂ ਨੂੰ ਆਪਣੀ ਲੋੜ ਅਨੁਸਾਰ ਬਦਲਣਾ ਮਨੁੱਖ ਦੀ ਫਿਤਰਤ ਬਣ ਗਈ ਹੈ। ਕੁਦਰਤ ਦੇ ਬਣਾਏ ਮੌਸਮ ਵੀ ਮਨੁੱਖ ਨੂੰ ਹੁਣ ਚੰਗੇ ਨਹੀਂ ਲੱਗਦੇ। ਜਦੋਂ ਜ਼ਿਆਦਾ ਸਰਦੀ ਹੋਵੇ ਉਦੋਂ ਮਨੁੱਖ ਨੂੰ ਗਰਮੀ ਯਾਦ ਆਉਣ ਲੱਗ ਪੈਂਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਜਦੋਂ ਗਰਮੀ ਹੋਵੇ ਉਦੋਂ ਉਹ ਗਰਮੀ ਨੂੰ ਠੰਢ ਵਿੱਚ ਬਦਲਣ ਲਈ ਯਤਨਸ਼ੀਲ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਅਜਿਹਾ ਵਾਤਾਵਰਣ ਸਿਰਜਣ ਲਈ ਉਹ ਕੁਦਰਤ ਦੇ ਨਿਯਮਾਂ ਵਿੱਚ ਦਖਲ ਅੰਦਾਜੀ ਕਰਦਾ ਹੈ ਜਿਸ ਨਾਲ ਗੈਸਾਂ ਦਾ ਨਿਕਾਸ ਵਾਤਾਵਰਣ ਦੇ ਸੰਤੁਲਨ ਨੂੰ ਵਿਗਾੜਦਾ ਹੈ। ਬਹ੍ਰਿਮੰਡ ਦਾ ਪ੍ਰਸਿੱਧ ਗ੍ਰਹਿ ਧਰਤੀ, ਜਿਸਦਾ ਵਜੂਦ ਉੰਨਾ ਵੱਡਾ ਨਹੀਂ ਜਿੰਨਾ ਅਸੀਂ ਸਮਝੀ ਬੈਠੇ ਹਾਂ। ਮਨੁੱਖ ਦੀ ਇਸ ਪ੍ਰਵਿਰਤੀ ਕਾਰਨ ਬਹੁਤ ਬੁਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਪ੍ਰਭਾਵਤ ਹੋਇਆ ਹੈ। ਇਸਦਾ ਤਾਪਮਾਨ ਬੜੀ ਤੇਜ਼ੀ ਨਾਲ ਵਧਣ ਕਾਰਨ ਅਤੇ ਜੰਗਲ ਕੱਟ ਕੇ ਦਰਿਆਵਾਂ ਤੇ ਪਹਾੜਾਂ ਦੇ ਕਿਨਾਰਿਆਂ ਉੱਪਰ ਆਪਣੇ ਰੈਣ ਬਸੇਰੇ ਬਣਾਉਣ ਨਾਲ ਪਨਪੀ ਆਲਮੀ ਤਪਸ਼ ਨਾਲ ਮੌਸਮ ਅਤੇ ਰੁਤਾਂ ਵਿੱਚ ਭਿਆਨਕ ਤਬਦੀਲੀ ਆਈ ਹੈ ਅਤੇ ਹੋਰ ਆ ਰਹੀ ਹੈ। ਇਸ ਨਾਲ ਛੇ ਵੱਖ ਵੱਖ ਰੰਗ ਬਰੰਗੇ ਤੇ ਸ਼ਾਨਦਾਰ ਮੌਸਮਾਂ ਵਾਲੇ ਭਾਰਤ ਦੇ ਮੌਸਮਾਂ ਵਿੱਚ ਵੀ ਅਜੀਬ ਜਿਹੀ ਤਬਦੀਲੀ ਦੇਖਣ ਨੂੰ ਮਿਲ ਰਹੀ ਹੈ।
ਇੰਜ ਲੰਬੇ ਹੁੰਦੇ ਜਾ ਰਹੇ ਗਰਮੀ ਦੇ ਮੌਸਮ ਦੌਰਾਨ ਭਿਅੰਕਰ ਗਰਮੀ ਅਤੇ ਸੀਮਤ ਹੋ ਰਹੇ ਸਰਦੀਆਂ ਦੇ ਮੌਸਮ ਦੌਰਾਨ ਕੜਾਕੇ ਦੀ ਠੰਢ, ਕੋਹਰਾ ਤੇ ਧੁੰਦ ਮਨੁੱਖ ਦੀ ਬਰਦਾਸ਼ਤ ਤੋਂ ਬਾਹਰ ਹੁੰਦੀਆਂ ਚਲੀਆਂ ਜਾ ਰਹੀਆਂ ਹਨ। ਹੁਣ ਇਨ੍ਹਾਂ ਸਰਦੀਆਂ ਦੇ ਮੌਸਮ ਦੌਰਾਨ ਪਹਿਲਾਂ ਲੰਬੇ ਸਮੇਂ ਤੱਕ ਵਰਖਾ ਨਹੀਂ ਸੀ ਹੋਈ। ਫਿਰ ਅਚਾਨਕ ਪਿਛਲੇ ਦਿਨੀਂ ਵਰਖਾ ਵੀ ਹੋਈ ਤੇ ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਮਾਲਵਾ ਖੇਤਰ ਦੇ ਸੰਗਰੂਰ ਹਲਕੇ ਵਿੱਚ ਹੋਈ ਭਿਅੰਕਰ ਗੜੇਮਾਰੀ ਨੇ ਲੋਕਾਂ ਦਾ ਬਹੁਤ ਨੁਕਸਾਨ ਵੀ ਕੀਤਾ। ਹੁਣ ਫਿਰ ਮੌਸਮ ਦਾ ਮਿਜ਼ਾਜ ਵਿਗੜਿਆ ਹੈ ਤੇ ਦਰਮਿਆਨੀ ਤੇ ਭਾਰੀ ਵਰਖਾ ਤੇ ਬਹੁਤੇ ਥਾਂਈਂ ਗੜੇਮਾਰੀ ਵੀ ਹੋਈ ਹੈ। ਨੁਕਸਾਨ ਵਾਲੇ ਲੋਕ ਫਿਰ ਕੁਦਰਤ ਨੂੰ ਕੋਸਣ ਲੱਗੇ ਹੋਏ ਹਨ। ਜੇ ਮਨੁੱਖ ਗਲਤ ਕੰਮ ਕਰੇ ਤਾਂ “ਮੈਂਨੂੰ ਕੀ” ਕਹਿ ਕੇ ਕੋਈ ਵੀ ਉਸਨੂੰ ਰੋਕਣ ਟੋਕਣ ਦੀ ਹਿੰਮਤ ਨਹੀਂ ਜਟਾਉਂਦਾ ਪਰ ਜਦੋਂ ਕੁਦਰਤ ਵੱਲੋਂ ਕੋਈ ਅਜਿਹਾ ਬੇਮੌਸਮੀ ਕਾਰਾ ਹੋ ਜਾਵੇ ਤਾਂ ਸਾਰੇ ਉਸਨੂੰ ਕੋਸਣ ਲੱਗ ਪੈਂਦੇ ਹਨ।ਮਨੁੱਖ ਮਾੜਾ ਵੀ ਕਰੇ ਤਾਂ ਚੰਗਾ ਤੇ ਕੁਦਰਤ ਭਾਵੇਂ ਚੰਗਾ ਕਰੇ ਜਾਂ ਮਾੜਾ ਉਸਨੂੰ ਆਪਣੀ ਚਾਹਤ ਤੇ ਲੋੜ ਅਨੁਸਾਰ ਦਰਜ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਅਜਿਹਾ ਦੋਹਰਾ ਮਾਪ ਦੰਡ ਕਿਉਂ?
ਕੁਦਰਤ ਦਾ ਵਤੀਰਾ ਤਾਂ ਸਮੁੱਚੇ ਬਿਹਮੰਡ ਵਾਸਤੇ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਤੇ ਉਹ ਕਦੇ ਵੀ ਕਿਸੇ ਦਾ ਮਾੜਾ ਨਹੀਂ ਕਰਦੀ। ਜਿੱਥੇ ਕਿਤੇ ਵੀ ਮਾੜਾ ਪ੍ਰਭਾਵ ਪੈਂਦਾ ਹੈ ਉਹ ਮਨੁੱਖ ਦੀਆਂ ਗਲਤੀਆਂ ਤੇ ਲਾਲਸਾਵਾਂ ਕਾਰਨ ਕੀਤੀ ਗਈ ਗਲਤ ਦਖਲ ਅੰਦਾਜ਼ੀ ਕਾਰਨ ਹੀ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ‘ਮੈਂ ਮੈਂ’ ਦੀ ਲਾਲਸਾ ਲਾਲਚ ਨੂੰ ਤਾਂ ਜਰੂਰ ਬੜ੍ਹਾਵਾ ਦੇ ਦਿੰਦੀ ਹੈ ਪਰ ਪੱਲੇ ਕੁਝ ਵੀ ਨਹੀਂ ਪਾਉਂਦੀ। ਪਰ ਬੰਦੇ ਨੂੰ ਸਮਝ ਹੀ ਉਦੋਂ ਆਉਂਦੀ ਹੈ ਜਦੋਂ ਬਹੁਤ ਦੇਰ ਹੋ ਚੁੱਕੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ।
ਹੁਣ ਸਾਡੀਆਂ ਰਾਜਨੀਤਕ ਪਾਰਟੀਆਂ ਦੀ ਹੀ ਗੱਲ ਲੈ ਲਉ। ਪੰਜ ਸਾਲਾਂ ਦੀ ਮਿਆਦ ਦੌਰਾਨ ਚਾਰ ਸਾਲਾਂ ਤੱਕ ਇਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਨਾ ਤਾਂ ਲੋਕ ਯਾਦ ਆਉਂਦੇ ਹਨ ਤੇ ਨਾ ਹੀ ਮੁਲਾਜ਼ਮ। ਇੱਕੋ ਰਟੀ ਰਟਾਈ ਗੱਲ ਮੁਹਾਰਨੀ ਬਣ ਗਈ ਹੈ ਕਿ ਜਾਣ ਵਾਲੀ ਪਾਰਟੀ ਖਜ਼ਾਨੇ ਵਿੱਚ ਕੁਝ ਛੱਡ ਕੇ ਹੀ ਨਹੀਂ ਗਈ। ਦਾੜ੍ਹੀ ਨਾਲੋਂ ਮੁੱਛਾਂ ਦੇ ਵਧਣ ਵਾਂਗ ਜਦੋਂ ਚੋਣਾਂ ਦੌਰਾਨ ਕੀਤੇ ਵਾਅਦਿਆਂ ਦੀ ਲੜੀ ਲੰਬੀ ਹੋ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਹਰ ਨੇਤਾ ਤੇ ਹਰ ਪਾਰਟੀ ਵਾਂਗ ਪਹਿਲਾਂ ਆਪਣੇ ਢਿੱਡ ਤੇ ਹੱਥ ਫੇਰਨ ਦੀ ਲਾਲਸਾ ਜਿਹੜੀ ਸਾਡੇ ਕਲਚਰ ਦਾ ਹਿੱਸਾ ਬਣ ਚੁੱਕੀ ਹੈ, ਉਹ ਕਾਰਜ ਸਿਰੇ ਚੜ੍ਹੇ ਤਾਂ ਹੀ ਆਮ ਲੋਕਾਂ ਜਾਂ ਸਮਾਜ ਤੇ ਦੇਸ਼ ਪ੍ਰਾਂਤ ਦਾ ਨੰਬਰ ਆਵੇ? ਜਿੰਨਾ ਚਿਰ ਤੱਕ ਸਾਡੇ ਵੋਟਰ ਸੂਝਵਾਨ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੇ ਤੇ ਆਪਣਾ ਭਲਾ ਬੁਰਾ ਸਮਝਣ ਦੇ ਸਮਰੱਥ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੇ, ਇਹ ਵਰਤਾਰਾ ਇੰਜ ਹੀ ਚਲਦੇ ਰਹਿਣ ਦਾ ਖਦਸ਼ਾ ਹੈ। ਮੌਸਮ ਵੱਲੋਂ ਕੁਦਰਤ ਨੂੰ ਦੋਸ਼ ਦੇਣ ਵਾਂਗ ਇੱਥੇ ਵੀ ਸੌਖਾ ਹੀ ਕੰਮ ਹੋ ਚੁੱਕਾ ਹੈ, ਆਪਣੀ ਕਿਸਮਤ ਨੂੰ ਕੋਸਦੇ ਰਹਿਣ ਦਾ। ਗੱਲ ਬੜੀ ਸਪਸ਼ਟ ਹੈ; ਨਾ ਨੌਂ ਮਣ ਤੇਲ ਹੋਵੇ ਤੇ ਨਾ ਰਾਧਾ ਨੱਚੇ। ਉਚੇਰੀ ਸਿੱਖਿਆ ਬਹੁਤ ਮਹਿੰਗੀ ਹੋਣ ਕਾਰਨ ਨਾ ਤਾਂ ਲੋਕ ਉਚੇਰੀ ਪੜ੍ਹਾਈ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨ ਦੇ ਸਮਰੱਥ ਰਹੇ ਹਨ ਤੇ ਨਾ ਹੀ ਜਾਗਰਿਤ ਹੋ ਸਕਣ ਦੇ। ਬੱਸ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਮੂੰਹ ਵਿੱਚ ਮੁਫਤ ਦੇ ਲੌਲੀਪੋਪ ਥਮ੍ਹਾ ਦਿੱਤੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ ਤੇ ਧਰਤੀ ਦੇ ਆਪਣੀ ਧੁਰੀ ਦੇ ਦੁਆਲੇ ਘੁੰਮਣ ਵਾਂਗ ਵਿਚਾਰਾ ਵੋਟਰ ਖੋਪਿਆਂ ਲੱਗੇ ਬਲਦ ਵਾਂਗ ਉਸੇ ਸੋਚ ਦੁਆਲੇ ਕੇਂਦਰਤ ਹੋ ਘੁੰਮੀ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।
ਜੇ ਵੋਟਰ ਸਮਝਦਾਰ ਹੋਵੇ ਤਾਂ ਹੀ ਸਮਝੇ ਕਿ ਜਿਹੜੀ ਸਰਕਾਰ ਆਪਣੇ ਮੁਲਾਜ਼ਮਾਂ ਨੂੰ ਨਿਰਧਾਰਤ ਦਰਾਂ ਤੇ ਤਨਖਾਹਾਂ ਦੇਣ ਤੋਂ ਹੀ ਆਨਾਕਾਨੀ ਕਰਕੇ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਤੁੱਛ ਜਿਹੀ ਠੇਕਾ ਨਿਰਧਾਰਤ ਤਨਖਾਹ ਦੇ ਕੇ ਡੰਗ ਸਾਰਨ ਦੇ ਅਡੰਬਰ ਕਰਕੇ ਸਾਰ ਰਹੀ ਹੋਵੇ ਭਲਾ ਉਹ ਮੁਫਤ ਵਾਲੇ ਵਾਅਦੇ ਕਿੰਜ ਪੂਰੇ ਕਰੇਗੀ, ਜਦੋਂ ਕਿ ਅੱਜਕੱਲ੍ਹ ਦੇ ਮਹਿੰਗਾਈ ਦੇ ਦੌਰ ਵਿੱਚ ਕਿਧਰੇ ਵੀ ਕੋਈ ਚੀਜ਼ ਮੁਫਤ ਵਿੱਚ ਨਹੀਂ ਮਿਲਦੀ? ਰੀਸਾਂ ਅਸੀਂ ਵਿਕਸਤ ਪੱਛਮੀ ਮੁਲਕਾਂ ਦੀਆਂ ਕਰਨਾ ਚਾਹੁੰਦੇ ਹਾਂ ਪਰ ਨਾ ਤਾਂ ਉਹਨਾਂ ਵਰਗੇ ਅਨੁਸ਼ਾਸਤ ਹੋਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਦੇ ਹਾਂ ਤੇ ਨਾ ਹੀ ਈਮਾਨਦਾਰ ਬਣਨ ਦੀ। ਸਾਡੀਆਂ ਸਰਕਾਰਾਂ ਤਾਂ 200-250 ਰੁਪਏ ਬੁਢਾਪਾ ਪੈਨਸ਼ਨ ਦਾ ਐਲਾਨ ਕਰਕੇ ਹੀ ਪੱਟਾਂ ਤੇ ਇੰਜ ਹੱਥ ਮਾਰਨ ਲੱਗ ਜਾਂਦੀਆਂ ਹਨ ਜਿਵੇਂ ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਬਹੁਤ ਵੱਡੀ ਜੰਗ ਜਿੱਤ ਲਈ ਹੋਵੇ। ਅਜਾਂਦੀ ਦੇ 70 ਸਾਲ ਬੀਤਣ ਬਾਦ ਹੀ ਇੰਜ ਲੱਗਣ ਲੱਗ ਪਿਆ ਹੈ ਜਿਵੇਂ ਸਾਡੇ ਲੋਕਤੰਤਰ ਨੂੰ ਜ਼ਬਰੀ ਖਾਨਦਾਨੀ ਅਤੇ ਜੱਦੀ ਤੰਤਰ ਬਣਾਉਣ ਦੀਆਂ ਗੋਂਦਾਂ ਗੁੰਦੀਆਂ ਜਾ ਰਹੀਆਂ ਹੋਣ। ਘੁੰਮ ਘੁਮਾ ਕੇ ਸਾਰੀਆਂ ਸਹੂਲਤਾਂ ਤੇ ਤਾਕਤ ਦਾ ਸੰਤੁਲਨ ਰਾਜਨੀਤਕ ਲੋਕਾਂ ਦੁਆਲੇ ਹੀ ਕੇਂਦਰਤ ਕੀਤਾ ਜਾ ਰਿਹਾ ਹੈ।
ਤਨਖਾਹਾਂ ਅਤੇ ਪੈਨਸ਼ਨਾਂ ਵੀ ਰਾਜਨੀਤਕ ਨੇਤਾਵਾਂ ਵਾਸਤੇ ਰਹਿ ਗਈਆਂ ਹਨ ਤੇ ਸੁਖ ਸਹੂਲਤਾਂ ਵੀ। ਨੇਤਾ ਜਿੰਨੀ ਵਾਰ ਵਿਧਾਇਕ ਜਾਂ ਸਾਂਸਦ ਬਣ ਜਾਵੇ, ਪੈਨਸ਼ਨ ਵੀ ਉਂਜ ਹੀ ਵਧਦੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ਤੇ ਵਿਚਾਰੇ ਮੁਲਾਜਮਾਂ ਦੀ ਪੈਨਸ਼ਨ ਦੇ ਨਿਯਮ ਵੀ ਹੋਰ ਤੇ ਤਨਖਾਹ ਵੀ ਠੇਕਾ ਅਧਾਰਤ। ਹਾਲਾਂਕਿ ਸੰਵਿਧਾਨ ਦੇ ਅਨੁਸਾਰ ਸਾਰੇ ਨਾਗਰਿਕ ਬਰਾਬਰ ਹਨ, ਫਿਰ ਇੱਥੇ ਬਰਾਬਰ ਨਿਯਮ ਕਿਉਂ ਨਹੀਂ ਲਾਗੂ ਹੁੰਦੇ? ਕੀ ਆਮ ਲੋਕ ਕੇਵਲ ਵੋਟਾਂ ਪਾਉਣ ਵਾਲੀ ਮਸ਼ੀਨ ਹੀ ਬਣ ਕੇ ਰਹਿ ਗਏ ਹਨ। ਵੋਟਾਂ ਵਾਲਾ ਮਹੀਨਾ ਦਰਸਾਉਂਦਾ ਹੈ ਕਿ ਵੋਟਰ ਹੀ ਸਭ ਕੁਝ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਤੇ ਵੋਟਾਂ ਪੈਣ ਬਾਦ ਉਸਦੀ ਹੈਸੀਅਤ ਜ਼ੀਰੋ ਬਣ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਹੁਣ ਲੋਕ ਸਭਾ ਦੀਆਂ ਚੋਣਾਂ ਸਿਰ ’ਤੇ ਆਉਣ ਨਾਲ ਹਰਿਆਣਾ ਵਾਲੇ ਆਇਆ ਰਾਮ ਤੇ ਗਿਆ ਰਾਮ ਵਾਲੀ ਦੌੜ ਫਿਰ ਜ਼ੋਰਾਂ ’ਤੇ ਹੈ। ਆਏ ਦਿਨ ਨਵੀਆਂ ਨਵੀਆਂ ਰਾਜਨੀਤਕ ਪਾਰਟੀਆਂ ਦਾ ਜਨਮ ਹੋ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਹਰ ਨਵੀਂ ਪਾਰਟੀ ਆਮ ਪਾਰਟੀਆਂ ਨਾਲੋਂ ਬਿਹਤਰ ਬਦਲ ਬਣਨ ਦੇ ਦਮਗਜੇ ਤਾਂ ਜਰੂਰ ਮਾਰਦੀ ਹੈ ਪਰ ਤਜਰਬਾ ਇਹ ਦੱਸਦਾ ਹੈ ਕਿ ਨਾਂਵਾਂ ਦੇ ਲੇਬਲ ਬਦਲਣ ਬਿਨਾਂ ਕੁਝ ਵੀ ਨਹੀਂ ਬਦਲਦਾ? ਖੁੰਬਾਂ ਵਾਂਗ ਕਦੇ ਪੀਪੀਪੀ ਤੇ ਕਦੇ ਆਮ ਆਦਮੀ ਪਾਰਟੀ ਦਾ ਜਨਮ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਤੇ ਹੁਣ ਪੰਜਾਬੀ ਏਕਤਾ ਪਾਰਟੀ ਵੀ ਪਟਾਰੇ ਵਿੱਚੋਂ ਨਿਕਲ ਆਈ ਹੈ। ਇੰਜ ਹੀ ਆਪਣਾ ਪੰਜਾਬ ਪਾਰਟੀ ਵੀ ਪੈਦਾ ਹੋਈ ਸੀ ਤੇ ਹੁਣ ਅਕਾਲੀ ਦਲ ਵਿੱਚੋਂ ਵੀ ਇੱਕ ਟਕਸਾਲੀ ਦਲ ਉੱਭਰਿਆ ਹੈ ਪਰ ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਹਾਣ ਦੀ ਤਾਂ ਕੋਈ ਵੀ ਪਾਰਟੀ ਬਣਦੀ ਨਹੀਂ ਲੱਗਦੀ। ਤਾਕਤ ਹਥਿਆਉਣ ਦੀ ਦੌੜ ਵਿੱਚ ਜਰੂਰ ਸਾਰੇ ਤਰਲੋਮੱਛੀ ਹੋ ਰਹੇ ਹਨ। ਨਤੀਜਾ ਪੰਜਾਬ ਦੀ ਜਨਤਾ ਨੂੰ ਭੁਗਤਣਾ ਪੈ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਹਰ ਚੀਜ਼ ਮਹਿੰਗੀ ਹੁੰਦੀ ਜਾ ਰਹੀ ਹੈ। ਦੇਸ਼ ਦਾ ਅੰਨਦਾਤਾ ਰਹੇ ਪੰਜਾਬ ਵਿੱਚ ਬਿਜਲੀ ਦੀਆਂ ਦਰਾਂ ਗੁਆਂਢੀ ਹਰਿਆਣਾ ਅਤੇ ਦਿੱਲੀ ਨਾਲੋਂ ਕਿਤੇ ਵੱਧ ਹਨ।
ਇਸ ਵਾਰ ਫਰਵਰੀ ਮਹੀਨੇ ਵਿੱਚ ਹੋਈ ਵਰਖਾ ਨੇ ਪਿਛਲੇ 49 ਸਾਲਾਂ ਦਾ ਰਿਕਾਰਡ ਤੋੜ ਦਿੱਤਾ ਹੈ। 1970 ਤੋਂ ਬਾਦ ਹੁਣ 2019 ਵਿੱਚ ਫਰਵਰੀ ਦੇ ਮਹੀਨੇ ਇੰਨੀ ਬਾਰਸ਼ ਹੋਈ ਹੈ। ਇਸ ਕੁਦਰਤੀ ਵਤੀਰੇ ਨੇ ਜਰੂਰ ਮੌਸਮ ਵਿਭਾਗ ਅਤੇ ਵਿਗਿਆਨੀਆਂ ਨੂੰ ਚਿੰਤਤ ਕੀਤਾ ਹੈ। ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਗਿਰਦਾਵਰੀਆਂ ਦੇ ਹੁਕਮ ਵੀ ਹੋ ਗਏ ਹਨ। ਜੇ ਕਿਧਰੇ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਥੋੜ੍ਹਾ ਬਹੁਤ ਮੁਆਵਜਾ ਮਿਲ ਵੀ ਗਿਆ ਤਾਂ ਉਸਦਾ ਬੋਝ ਵੀ ਫਿਰ ਲੋਕਾਂ ਉੱਪਰ ਟੈਕਸਾਂ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਹੀ ਪੈਣਾ ਹੈ। ਵਿਚਾਰੇ ਆਮ ਆਦਮੀ ਦੀ ਹਾਲਤ ਤਾਂ ਖਰਬੂਜੇ ਵਰਗੀ ਹੋ ਗਈ ਹੈ। ਕਰਦ ਭਾਵੇਂ ਖਰਬੂਜੇ ਦੇ ਹੇਠ ਪਈ ਹੋਵੇ ਜਾਂ ਉੱਤੇ ਕੱਟ ਤਾਂ ਖਰਬੂਜਾ ਹੀ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਸਾਡੇ ਦੇਸ਼ ਦੀ ਸਿਆਸਤ ਕਦੋਂ ਸਾਫ ਸੁਥਰੀ ਹੋਵੇਗੀ ਤੇ ਕਦੋਂ ਈਮਾਨਦਾਰੀ ਨਾਲ ਨਿਯਮ ਤੇ ਕਨੂੰਨ ਸਮੂਹ ਨਾਗਰਿਕਾਂ ਲਈ ਬਰਾਬਰੀ ਵਾਲੇ ਤੇ ਸਮਾਜਿਕ ਸੁਰੱਖਿਆ ਪ੍ਰਦਾਨ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਬਣਨਗੇ ਤੇ ਲਾਗੂ ਹੋਣਗੇ, ਹਾਲ ਦੀ ਘੜੀ ਤਾਂ ਮ੍ਰਿਗ ਤ੍ਰਿਸ਼ਨਾ ਹੀ ਲੱਗਦੀ ਹੈ। ਸੋਸ਼ਲ ਮੀਡੀਆ ਅੱਜਕੱਲ੍ਹ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਦਿਲ ਦਾ ਗੁਬਾਰ ਕੱਢਣ ਦਾ ਵਧੀਆ ਸਾਧਨ ਮਿਲ ਗਿਆ ਹੈ। ਅੱਜ ਕੱਲ੍ਹ ਕੁਝ ਨੱਚਦੀਆਂ ਬੀਬੀਆਂ ਦੀ ਇੱਕ ਵੀਡੀੳ ਬਹੁਤ ਵਾਇਰਲ ਹੋ ਰਹੀ ਹੈ, ਜਿਹੜੀ ਹਾਕਮਾਂ ਨੂੰ ਵਾਅਦਿਆਂ ਦੀ ਯਾਦ ਦਿਵਾ ਤੇ ਚਿੜਾ ਵੀ ਰਹੀ ਹੈ। ਲੋਕਤੰਤਰ ਲੋਕਾਂ ਦੀ, ਲੋਕਾਂ ਲਈ ਤੇ ਲੋਕਾਂ ਦੁਆਰਾ ਸਰਕਾਰ ਦੀ ਤਰਜਮਾਨੀ ਕਰਦੀ ਹੈ। ਪਰ ਸਾਡੇ ਨੇਤਾ ਕਦੋਂ ਇਸ ਜ਼ਿੰਮੇਵਾਰੀ ਤੋਂ ਆਗਾਹ ਹੋਣਗੇ?
ਸਿਆਸਤਦਾਨ ਲਗਾਤਾਰ ਅਮੀਰ ਹੁੰਦੇ ਜਾ ਰਹੇ ਹਨ ਤੇ ਆਮ ਲੋਕ ਗਰੀਬ। ਹੁਣ ਤਾਂ ਰੁਜ਼ਗਾਰ ਦੇ ਸਾਧਨ ਵੀ ਸੁਪਨਾ ਬਣਦੇ ਜਾ ਰਹੇ ਹਨ ਤੇ ਸਿੱਖਿਆ ਸਹੂਲਤਾਂ ਵੀ ਪਹੁੰਚ ਤੋਂ ਦੂਰ ਹੁੰਦੀਆਂ ਜਾ ਰਹੀਆਂ ਹਨ। ਪੰਜਾਬ ਦਾ ਨੌਜਵਾਨ ਲਗਾਤਾਰ ਆਪਣੇ ਸਾਧਨ ਖਰਚ ਕਰਕੇ ਬਿਹਤਰ ਭਵਿੱਖ ਦੀ ਆਸ ਵਿੱਚ ਵਿਦੇਸ਼ਾਂ ਨੂੰ ਦੌੜ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਮੁਗਲਾਂ ਅਤੇ ਪਠਾਣਾਂ ਤੋਂ ਬਾਦ ਵੀ ਇੱਥੋਂ ਲੁੱਟ ਖਤਮ ਨਹੀਂ ਹੋਈ। ਪੰਜ ਪਾਣੀਆਂ ਦੇ ਨਾਮ ਤੇ ਸਿਰਜੇ ਗਏ ਇਸ ਪੰਜਾਬ ਵਿੱਚ ਪਾਣੀ ਦੀ ਘਾਟ ਵੀ ਹੋ ਗਈ ਹੈ ਤੇ ਸੁਆਰਥੀ ਲੋਕਾਂ ਨੇ ਸਤਲੁਜ ਵਰਗੇ ਇਤਿਹਾਸਕ ਦਰਿਆ ਦਾ ਪਾਣੀ ਵੀ ਲੁਧਿਆਣੇ ਦੇ ਬੁੱਢੇ ਨਾਲੇ ਵਰਗਾ ਜ਼ਹਿਰੀਲਾ ਬਣਾ ਦਿੱਤਾ ਹੈ। ਇਹੀ ਹਾਲ ਪਿਛਲੇ ਸਾਲ ਬਿਆਸ ਦਰਿਆ ਦੇ ਪਾਣੀ ਦਾ ਹੋਇਆ ਸੀ ਜਦੋਂ ਖੰਡ ਮਿਲ ਦੇ ਜ਼ਹਿਰੀਲੇ ਮਾਦੇ ਨਾਲ ਅਨੇਕਾਂ ਮੱਛੀਆਂ ਮਰ ਗਈਆਂ ਸਨ। ਮਾਲਵਾ ਖੇਤਰ ਤੇ ਅੱਗੇ ਰਾਜਸਥਾਨ ਦੇ ਲੋਕ ਜੋ ਸਤਲੁਜ ਦਰਿਆ ਦੇ ਪਾਣੀ ’ਤੇ ਨਿਰਭਰ ਹਨ ਉਹਨਾਂ ਦਾ ਜੀਵਨ ਖਤਰੇ ਵਿੱਚ ਪੈ ਜਾਵੇਗਾ। ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਕੈਂਸਰ ਵਰਗੀਆਂ ਭਿਆਨਕ ਬੀਮਾਰੀਆਂ ਨੇ ਲੋਕਾਂ ਦਾ ਜੀਊਣਾ ਮੁਹਾਲ ਕੀਤਾ ਹੋਇਆ ਹੈ। ਮਨੁੱਖ ਨੂੰ ਕੁਦਰਤ ਨੇ ਸਭ ਤੋਂ ਉਤਮ ਜੀਵ ਬਣਾ ਕਿ ਇਸ ਸੰਸਾਰ ਦਾ ਬਾਦਸ਼ਾਹ ਬਣਾਇਆ ਸੀ ਪਰ ਇਹ ਆਪਣੇ ਲਾਲਚ ਤੇ ਲਾਲਸਾ ਦਾ ਸ਼ਿਕਾਰ ਹੋ ਕੇ ਆਪਣੇ ਸਵਾਰਥ ਦਾ ਹੀ ਸੋਚਦਾ ਹੈ, ਉਸ ਤੋਂ ਅੱਗੇ ਨਹੀਂ ਸੋਚਦਾ। ਸਭ ਕੁਝ ਗਵਾ ਕੇ ਹੀ ਜੇ ਇਸ ਨੂੰ ਹੋਸ਼ ਆਈ ਤਾਂ ਕੀ ਲਾਭ ਹੋਵੇਗਾ, ਜੇ ਪੰਜ ਪਾਣੀ ਹੀ ਨਾ ਰਹੇ ਤੇ ਜਵਾਨੀ ਵੀ ਨਾ ਰਹੀ ਤਾ ਫਿਰ ਕਾਹਦੀ ਸਿਆਸਤ। ਸਰਬੱਤ ਦਾ ਭਲਾ ਲੋਚਣ ਵਾਲੇ ਪੰਜਾਬੀਆਂ ਲਈ ਅਜਿਹੇ ਪਲ ਬੜੇ ਦਰਦਨਾਕ ਹੋਣਗੇ।
*****
(1486)
(ਸਰੋਕਾਰ ਨਾਲ ਸੰਪਰਕ ਲਈ: This email address is being protected from spambots. You need JavaScript enabled to view it.om)