“ਆਂਕੜਿਆਂ ਦੀਆਂ ਖੇਡਾਂ ਪਹਿਲਾਂ ਵਾਂਗ ਹੀ ਜਾਰੀ ਰਹੀਆਂ ਕਿ ਅੱਜ ਫਲਾਣੀ ਥਾਂ ’ਤੇ ਨਸ਼ਿਆਂ ਦੀ ਵੱਡੀ ਖੇਪ ...”
(19 ਜਨਵਰੀ 2024)
ਇਸ ਸਮੇਂ ਪਾਠਕ: 530.
ਸਾਲ 2007 ਜਦੋਂ ਤੋਂ ਪੰਜਾਬ ਵਿੱਚ ਅਕਾਲੀ ਸਰਕਾਰ ਸੱਤਾ ਵਿੱਚ ਆਈ ਅਤੇ ਉਸ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਦੀਆਂ ਸਰਕਾਰਾਂ ਆਈਆਂ ਅਤੇ ਗਈਆਂ, ਪਰ ਪੰਜਾਬ ਵਿੱਚ ਨਸ਼ਿਆਂ ਦਾ ਮੁੱਦਾ ਭਖਦਾ ਰਿਹਾ ਅਤੇ ਇਸ ਉੱਤੇ ਸਿਆਸਤ ਵੀ ਹੁੰਦੀ ਰਹੀ। ਸੱਤਾਧਾਰੀ ਪਾਰਟੀ ਵਿਰੋਧੀ ਪਾਰਟੀ ਅਤੇ ਜਦੋਂ ਵਿਰੋਧੀ ਪਾਰਟੀ ਸੱਤਾ ਵਿੱਚ ਆਈ ਉਹ ਆਪਣੇ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਵਾਲੀ ਪਾਰਟੀ ’ਤੇ ਦੋਸ਼ ਲਾਉਂਦੀ ਰਹੀ, ਅਤੇ ਨਾਲ ਹੀ ਹਰ ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਨਸ਼ਿਆਂ ਨੂੰ ਪੰਜਾਬ ਵਿੱਚੋਂ ਜੜ੍ਹੋਂ ਖਾਤਮ ਕਰਨ ਦੇ ਦਿਲਾਸੇ ਦਿੰਦੀ ਰਹੀ। ਪਰ ਇਹ ਸਵਾਲ ਕਿ ਨਸ਼ਾ ਕਦੋਂ ਖਤਮ ਹੋਵੇਗਾ, ਅੱਜ ਵੀ ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਲੋਕਾਂ ਸਾਹਮਣੇ ਖੜ੍ਹਾ ਹੈ। 2007 ਤੋਂ ਨੌਜਵਾਨ ਪੀੜ੍ਹੀਆਂ ਆਈਆਂ ਤੇ ਗਈਆਂ, ਜਿਹਨਾਂ ਦੇ ਲਾਡਲੇ ਨਸ਼ਿਆਂ ਕਾਰਣ ਮੌਤ ਦੇ ਮੂੰਹ ਵਿੱਚ ਚਲੇ ਗਏ ਅਤੇ ਜਿਹਨਾਂ ਦੇ ਘਰਾਂ ਦੇ ਜਗਦੇ ਚਿਰਾਗ ਗੁੱਲ ਹੋ ਗਏ। ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਪੁੱਛੋ ਕਿ ਉਹਨਾਂ ਨਸ਼ਿਆਂ ਦੀ ਪੀੜ ਕਿਵੇਂ ਆਪਣੇ ਪਿੰਡਿਆਂ ’ਤੇ ਹੰਢਾਈ ਹੈ।
2007 ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਪੰਜਾਬ ਵਿੱਚ ਚਿੱਟੇ ਦਾ ਨਾਂ ਕਿਸੇ ਨੇ ਨਹੀਂ ਸੁਣਿਆ ਸੀ। ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਲੋਕ ਵੱਧ ਤੋਂ ਵੱਧ ਦਾਰੂ, ਅਫੀਮ, ਭੁੱਕੀ, ਡੋਡੇ ਅਤੇ ਗੋਲੀਆਂ ਵਗੈਰਾ ਖਾ ਲੈਂਦੇ ਸਨ, ਉਹ ਵੀ ਚੋਰੀ ਛੁਪੇ। ਅਫੀਮ ਅਤੇ ਭੁੱਕੀ ਟਰੱਕ ਡਰਾਈਵਰ ਅਤੇ ਖੇਤਾਂ ਵਿੱਚ ਕੰਮ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਕਦੇ ਕਦਾਈਂ ਸ਼ੌਕ ਵਜੋਂ ਇਸਤੇਮਾਲ ਕਰ ਲੈਂਦੀ ਸਨ। ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਪੰਜਾਬ ਵਿੱਚ ਨਸ਼ਿਆਂ ਦੀ ਦੇਣ ਪੰਜਾਬੀ ਫਿਲਮਾਂ ਅਤੇ ਨਾਟਕ ਹਨ। ਜਦੋਂ ਅਜੋਕੇ ਜ਼ਮਾਨੇ ਦੀਆਂ ਫਿਲਮਾਂ ਫਿਲਮ ਜਗਤ ਤੇ ਕਾਬਜ਼ ਨਹੀਂ ਹੋਈਆਂ ਸਨ ਤਾਂ ਪੁਰਾਣੀ ਫਿਲਮਾਂ ਵਿੱਚ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਮਨੋਰੰਜਨ ਲਈ ਹਰ ਫਿਲਮ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ‘ਅਮਲੀ’ ਪਾਤਰ ਰੱਖਿਆ ਜਾਂਦਾ ਸੀ, ਜਿਸਦਾ ਰੋਲ ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਮਿਹਰ ਮਿੱਤਲ ਨਿਭਾਉਂਦਾ ਹੁੰਦਾ ਸੀ। ਮਿਹਰ ਮਿੱਤਲ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਵੀ ਪੁਰਾਣੀਆਂ ਕਲਾਸੀਕਲ ਫਿਲਮਾਂ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ‘ਅਮਲੀ’ ਪਾਤਰ ਜ਼ਰੂਰ ਰੱਖਿਆ ਜਾਂਦਾ ਸੀ। ਬੱਸ ਇਹੋ ਫਿਲਮਾਂ ਦੇ ‘ਅਮਲੀ’ ਪਾਤਰ ਪੰਜਾਬ ਵਿੱਚ ਨਸ਼ਿਆਂ ਦੀ ਪਨੀਰੀ ਲਾਉਣ ਵਿੱਚ ਕਾਰਗਰ ਸਾਬਤ ਹੋਏ। ਪਹਿਲਾਂ ਅਫੀਮ, ਭੁਕੀਆਂ ਅਤੇ ਡੋਡੇ, ਫਿਰ ਦਾਰੂ। ਇਸ ਤੋਂ ਅਗਲਾ ਕਦਮ ਗੋਲੀਆਂ ਅਤੇ ਨਸ਼ਿਆਂ ਦੀ ਇੰਤਹਾ ‘ਚਿੱਟਾ’ ਪੰਜਾਬ ਵਿੱਚ ਆਇਆ। ਚਿੱਟਾ ਹਰ ਇੱਕ ਗਲੀ-ਨੁੱਕੜ ਤੇ ਮਿਲਣ ਲੱਗ ਪਿਆ, ਜਿਸਨੇ ਉਹ ਤਬਾਹੀ ਮਚਾਈ ਕਿ ਘਰਾਂ ਦੇ ਘਰ ਬਰਬਾਦ ਹੋਣ ਲੱਗ ਪਏ। ਨਸ਼ਿਆਂ ਕਾਰਣ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਦੇ ਸੱਥਰ ਵਿਛਣ ਲੱਗ ਪਏ। ਬੱਚਿਆਂ ਦੇ ਮਾਪੇ ਇਸ ਕਦਰ ਮਜਬੂਰ ਹੋ ਗਏ ਕਿ ਉਹ ਨਸ਼ਿਆਂ ਵਿੱਚ ਗਲਤਾਨ ਲਾਡਲਿਆਂ ਲਈ ਮੌਤ ਹੀ ਮੰਗਣ ਲੱਗ ਪਏ।
ਪੰਜਾਬ ਵਿੱਚ ਨਸ਼ਿਆਂ ਦੀ ਉਪਲਬਧਤਾ ਦਾ ਦੋਸ਼ ਇੱਕ ਸੀਨੀਅਰ ਅਕਾਲੀ ਆਗੂ ’ਤੇ ਲੱਗਿਆ, ਜੋ ਅੱਜ ਤਕ ‘ਸਿੱਟ’ ਦੀਆਂ ਇਨਕੁਆਰੀਆਂ ਭੁਗਤ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਨਸ਼ਾ ਸਿਆਸੀ ਮੁੱਦਾ ਬਣ ਗਿਆ। ਦਸ ਸਾਲ ਤਕ ਸੱਤਾ ਦਾ ਸੁਖ ਮਾਨਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ 2017 ਦੀਆਂ ਵਿਧਾਨ ਸਭਾ ਚੋਣਾਂ ਵਿੱਚ ਕੈਪਟਨ ਅਮਰਿੰਦਰ ਸਿੰਘ ਨੇ ਗੁਟਕਾ ਸਾਹਿਬ ਦੀ ਸਹੁੰ ਚੁੱਕ ਕੇ ਨਸ਼ਿਆਂ ਨੂੰ ਇੱਕ ਮਹੀਨੇ ਵਿੱਚ ਖਤਮ ਕਰਨ ਦੇ ਦਿਨ ਦੀਵੀਂ ਸੁਪਨੇ ਦਿਖਾਏ। ਲੋਕਾਂ ਨੇ ਗੁਟਕਾ ਸਾਹਿਬ ਦੀ ਖਾਧੀ ਸਹੁੰ ’ਤੇ ਇਤਬਾਰ ਕਰਕੇ ਕਾਂਗਰਸ ਨੂੰ ਸੱਤਾ ਲਈ ਚੁਣਿਆ ਪਰ ਨਸ਼ੇ ਖਤਮ ਹੋਣ ਦੀ ਬਜਾਏ ਹੋਰ ਵਧਦੇ ਗਏ। ਜਦੋਂ ਕੈਪਟਨ ਅਮਰਿੰਦਰ ਸਿੰਘ ਉੱਤੇ ਸਵਾਲ ਉੱਠਣ ਲੱਗੇ ਤਾਂ ਉਹਨਾਂ ਆਪਣੇ ਬਚਾ ਵਿੱਚ ਕਿਹਾ ਕਿ ਉਹਨਾਂ ਨਸ਼ੇ ਖਤਮ ਕਰਨ ਦੀ ਨਹੀਂ ਬਲਕਿ ਨਸ਼ਿਆਂ ਦੀ ਕਮਰ ਤੋੜਨ ਦੀ ਸਹੁੰ ਖਾਧੀ ਸੀ। ਨਾ ਤਾਂ ਨਸ਼ੇ ਖਤਮ ਹੀ ਹੋਏ ਅਤੇ ਨਾ ਹੀ ਨਸ਼ਿਆਂ ਦੀ ਕਮਰ ਹੀ ਟੁੱਟੀ। ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਕੈਪਟਨ ਅਮਰਿੰਦਰ ਸਿੰਘ ਆਪਣੇ ਸਾਢੇ ਚਾਰ ਸਾਲ ਦੇ ਕਾਰਜਕਾਲ ਵਿੱਚ ਕਾਂਗਰਸ ਹਾਈ ਕਮਾਂਡ ਦੀ ਅੱਖਾਂ ਵਿੱਚ ਘੱਟਾ ਪਾ ਕੇ ਅਕਾਲੀਆਂ ਦੀ ਹੀ ਮਦਦ ਕਰਦਾ ਰਿਹਾ। ਨਸ਼ਿਆਂ ਦੇ ਕਿਸੇ ਵੀ ਸੌਦਾਗਰ ਦਾ ਕੈਪਟਨ ਰਾਜ ਵਿੱਚ ਵਾਲ ਵੀ ਵਿੰਗਾ ਨਹੀਂ ਹੋਇਆ। ਜੇ ਨਵਜੋਤ ਸਿੱਧੂ ਵਰਗੇ ਕਿਸੇ ਆਗੂ ਨੇ ਕੈਪਟਨ ਦੀਆਂ ਕਮਜ਼ੋਰੀਆਂ ਤੇ ਉਂਗਲ ਚੁੱਕਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕੀਤੀ ਤਾਂ ਉਸ ਨੂੰ ਜ਼ੀਰੋ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ। ਨਸ਼ੇ, ਕੇਬਲ, ਟਰਾਂਸਪੋਰਟ ਅਤੇ ਰੇਤ ਮਾਫੀਆ ਇਸਦੀਆਂ ਜਿੰਦਾ ਮਿਸਾਲਾਂ ਹਨ।
ਜਦੋਂ ਕੈਪਟਨ ਦੇ ਪਾਜ ਉੱਘੜਨ ਲੱਗੇ ਅਤੇ ਉਸ ਨੂੰ ਮੁੱਖ ਮੰਤੀ ਦੇ ਅਹੁਦੇ ਤੋਂ ਬਰਤਰਫ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਤਾਂ ਉਹ ਟਪੂਸੀ ਮਾਰ ਕੇ ਕਿਸੇ ਸਟੇਟ ਦੇ ਗਵਰਨਰ ਵਰਗੀ ਪੋਸਟ ਦੀ ਝਾਕ ਵਿੱਚ ਭਾਜਪਾ ਵਿੱਚ ਜਾ ਰਲਿਆ। ਬਦਲਾਅ ਦਾ ਨਾਅਰਾ ਲੈ ਕੇ ਹੁਣ ਆਈ ਆਮ ਆਦਮੀ ਦੀ ਸਰਕਾਰ। ਉਸਨੇ ਵੀ ਨਸ਼ਿਆਂ ਨੂੰ ਲੈ ਕੇ ਉਹੀ ਰਾਗ ਅਲਾਪਿਆ ਕਿ ਨਸ਼ੇ ਪੰਜਾਬ ਵਿੱਚੋਂ ਜੜ੍ਹੋਂ ਹੀ ਖਤਮ ਕੀਤੇ ਜਾਣਗੇ। ਲੋਕ, ਜਿਹਨਾਂ ਦੇ ਨੌਜਵਾਨ ਬੱਚੇ ਇਸ ਘਨਾਉਣੇ ਕੰਮ ਵਿੱਚ ਉੱਜੜੇ ਹੋਏ ਸਨ, ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਮਨਾਂ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਹੋਰ ਉਮੀਦ ਜਗੀ ਕਿ ਸ਼ਾਇਦ ਕੁਝ ‘ਬਦਲਾਅ’ ਆ ਹੀ ਜਾਵੇ। ਪਰ ਉਹੀ ਢਾਕ ਦੇ ਤਿੰਨ ਪੱਤਿਆਂ ਵਾਲੀ ਗੱਲ ਹੋਈ। ਨਾ ਨਸ਼ਾ ਰੁਕਿਆ ਅਤੇ ਨਾ ਹੀ ਉਸਦਾ ਖਾਤਮਾ ਹੋਇਆ, ਬਲਕਿ ਲੋਕ ਤਾਂ ਇਹ ਇਲਜ਼ਾਮ ਵੀ ਲਗਾਉਂਦੇ ਹਨ ਕਿ ਨਸ਼ਾ ਪਹਿਲਾਂ ਨਾਲ਼ੋਂ ਵੀ ਅਸਾਨੀ ਨਾਲ ਮਿਲ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਉਹੀ ਪਹਿਲਾਂ ਵਾਂਗ ਪੁਲਿਸ ਦੀ ਕਵਾਇਦ। ਇੱਕ ਅਫਸਰ ਆਇਆ, ਦੂਜਾ ਗਿਆ। ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਹਰ ਵਾਰ ਇਹ ਉਮੀਦ ਰਹੀ ਕਿ ਨਵਾਂ ਪੁਲਿਸ ਅਫਸਰ ਸ਼ਾਇਦ ਪਹਿਲੇ ਨਾਲੋਂ ਜ਼ਿਆਦਾ ਅਸਰਦਾਰ ਸਾਬਤ ਹੋਵੇਗਾ। ਉਹਨਾਂ ਵੀ ਉਹੀ ਦਫਤਰੀ ਖਾਨਾ-ਪੂਰਤੀ ਕੀਤੀ। ਸਰਚ ਅਭਿਆਨ ਚਲਾਏ। ਸ਼ਹਿਰਾਂ ਵਿੱਚ ਲੋਕਾਂ ’ਤੇ ਅਸਰ ਪਾਉਣ ਲਈ ਪੁਲਿਸ ਮਾਰਚ ਕੱਢੇ ਗਏ। ਸਕੂਲਾਂ ਅਤੇ ਕਾਲਜਾਂ ਵਿੱਚ ਸੈਮੀਨਾਰ ਕਰਵਾਏ ਗਏ। ਪੁਲਿਸ ਗਸ਼ਤਾਂ ਵਧਾਈਆਂ ਗਈਆਂ। ਆਂਕੜਿਆਂ ਦੀਆਂ ਖੇਡਾਂ ਪਹਿਲਾਂ ਵਾਂਗ ਹੀ ਜਾਰੀ ਰਹੀਆਂ ਕਿ ਅੱਜ ਫਲਾਣੀ ਥਾਂ ’ਤੇ ਨਸ਼ਿਆਂ ਦੀ ਵੱਡੀ ਖੇਪ ਫੜੀ ਗਈ। ਪੁਲਿਸ ਨੇ ਇਸ ਮਹੀਨੇ ਜਾਂ ਇਸ ਛਮਾਹੀ ਵਿੱਚ ਐਨੇ ਗ੍ਰਾਮ ਹੈਰੋਇਨ ਫੜੀ ਆਦਿ।
ਜਦੋਂ ਸੂਬੇ ਵਿੱਚ ਪੁਲਿਸ ਦੀ ਨਸ਼ਿਆਂ ਦੇ ਵਿਰੁੱਧ ਐਨੀ ਮੁਸਤੈਦੀ ਹੋਵੇ ਤਾਂ ਫਿਰ ਹੈਰਾਨੀ ਹੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਕਿ ਆਖਿਰ ਨਸ਼ੇ ਕਿੱਥੋਂ ਅਤੇ ਕਿਵੇਂ ਆ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਦਰਅਸਲ ਅਜਿਹੀਆਂ ਮੁਸਤੈਦੀਆਂ ਕਾਗਜ਼ੀ ਘੋੜੇ ਦੁੜਾਉਣਾ ਹੀ ਸਾਬਤ ਹੁੰਦੀਆਂ ਹਨ। ਲੋਕਾਂ ਵੱਲੋਂ ਤਾਂ ਪ੍ਰਸ਼ਾਸਨ ਉੱਤੇ ਇਹ ਵੀ ਇਲਜ਼ਾਮ ਲਗਾਏ ਜਾਂਦੇ ਹਨ ਕਿ ਨਸ਼ਿਆਂ ਦੇ ਛੋਟੇ ਪੈਡਲਰਾਂ ਨੂੰ ਫੜ ਕੇ ਖਾਨਾ ਪੂਰਤੀ ਕਰ ਲਈ ਜਾਂਦੀ ਹੈ, ਵੱਡੇ ਖਿਡਾਰੀ ਤਾਂ ਕਦੇ ਫੜੇ ਹੀ ਨਹੀਂ ਗਏ। ਨਸ਼ਾ ਵੱਡੇ ਪੈਡਲਰਾਂ ਕੋਲੋਂ ਹੀ ਛੋਟਿਆਂ ਤਕ ਪਹੁੰਚਦਾ ਹੈ। ਉੱਧਰ ਜੇਕਰ ਛੋਟੇ ਪੈਡਲਰ ਪੁਲਿਸ ਦੇ ਕਾਬੂ ਆ ਵੀ ਜਾਣ ਤਾਂ ਉਹ ਕੁਝ ਦਿਨ ਜੇਲ੍ਹ ਅੰਦਰ ਰਹਿ ਕੇ ਜ਼ਮਾਨਤ ’ਤੇ ਬਾਹਰ ਆ ਜਾਂਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਮੁੜ ਉਹੀ ਧੰਦਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੰਦੇ ਹਨ। ਅਜਿਹੇ ਅਨਸਰ ਵਾਰ ਵਾਰ ਫੜੇ ਜਾਣ ’ਤੇ ਪੁਲਿਸ ਤੋਂ ਬੇਖੌਫ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਪੁਲਿਸ ਖੁਦ ਇਹਨਾਂ ਤੋਂ ਖੌਫ ਖਾਣ ਲੱਗ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ਕਿ ਇਹ ਕ੍ਰਿਮਿਨਲ ਲੋਕ ਕਈ ਵਾਰੀ ਪੁਲਿਸ ਨੂੰ ਉਲਟਾ ਫਸਾ ਲੈਂਦੇ ਹਨ। ਪਿੱਛੇ ਜਿਹੇ ਇੱਕ ਪੈਡਲਰ ਔਰਤ ਨੇ ਥਾਣਾ ਇੰਚਾਰਜ ਲੇਡੀ ਅਫਸਰ ਉੱਤੇ ਰਿਸ਼ਵਤ ਦਾ ਇਲਜ਼ਾਮ ਲਗਾ ਕੇ ਉਸ ਨੂੰ ਫਸਾਉਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕੀਤੀ। ਉਹ ਤਾਂ ਲੇਡੀ ਅਫਸਰ ਹੀ ਦਲੇਰ ਨਿਕਲੀ ਜੋ ਉਸ ਦੀ ਗ੍ਰਿਫਤ ਵਿੱਚ ਨਾ ਆਈ।
ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਇਸ ਨਸ਼ਾਖੋਰੀ ਅਤੇ ਨਸ਼ਾ ਤਿਜਾਰਤ ਦੀ ਜੜ੍ਹ ਬੇਰੋਜ਼ਗਾਰੀ ਹੈ। ਛੋਟੇ ਨਸ਼ਾ ਪੈਡਲਰ ਵੀ ਨਸ਼ੇ ਵੇਚ ਕੇ ਵੱਡੀਆਂ ਜਾਇਦਾਦਾਂ ਬਣਾ ਬੈਠੇ ਹਨ। ਪ੍ਰਸ਼ਾਸਨ ਨਸ਼ੇ ਵੇਚ ਕੇ ਬਣਾਈਆਂ ਜਾਇਦਾਦਾਂ ਕੁਰਕ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਅਸਫਲ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਕੁਝ ਕੁ ਨਸ਼ਾ ਫਰੋਸ਼ਾਂ ਦੀਆਂ ਜਾਇਦਾਦਾਂ ਹੀ ਕੁਰਕ ਹੋਈਆਂ ਹਨ। ਪੁਲਿਸ ਉਹਨਾਂ ਦਾ ਹੀ ਗੁੱਗਾ ਗਾਈ ਜਾਂਦੀ ਹੈ।
ਇਸ ਬਿਮਾਰੀ ਨੇ ਹੁਣ ਪੰਜਾਬ ਵਿੱਚੋਂ ਨਿਕਲ ਕੇ ਗਵਾਂਢੀ ਰਾਜਾਂ ਹਿਮਾਚਲ ਅਤੇ ਹਰਿਆਣਾ ਨੂੰ ਵੀ ਆਪਣੀ ਗ੍ਰਿਫਤ ਵਿੱਚ ਲੈ ਲਿਆ ਹੈ। ਉੱਧਰ ਜਦੋਂ ਹੁਣ ਵੀ ਨਸ਼ਾ ਬੇਖੌਫ ਵਿਕ ਰਿਹਾ ਹੈ ਅਤੇ ਅਸਾਨੀ ਨਾਲ ਉਪਲਬਧ ਹੈ ਤਾਂ ਸੀਨੀਅਰ ਅਕਾਲੀ ਆਗੂ, ਜੋ ਨਸ਼ਾ ਫਰੋਸ਼ੀ ਦੇ ਸੰਗੀਨ ਇਲਜ਼ਾਮ ਝੇਲ ਰਿਹਾ ਹੈ, ਉਹ ਇਸ ਗੱਲ ’ਤੇ ਸੁਰਖਰੂ ਹੋ ਬੈਠਾ ਹੈ ਕਿ ਉਸ ਉੱਤੇ ਤਾਂ ਸਿਆਸੀ ਰੰਜਿਸ਼ ਕਾਰਣ ਇਲਜ਼ਾਮ ਲੱਗੇ ਸਨ, ਨਸ਼ਾ ਤਾਂ ਮੌਜੂਦਾ ਸਰਕਾਰ ਦੀ ਮਿਲੀਭੁਗਤ ਨਾਲ ਵਿਕ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਨਸ਼ਾ ਭਾਵੇਂ ਜਿਸ ਮਰਜ਼ੀ ਤਰੀਕੇ ਨਾਲ ਵਿਕ ਰਿਹਾ ਹੋਵੇ, ਇਹ ਸਾਡੇ ਸਮਾਜ ਅਤੇ ਸਮੇਂ ਦੀਆਂ ਸਰਕਾਰਾਂ ਦੇ ਮੱਥੇ ’ਤੇ ਬਦਨੁਮਾ ਕਲੰਕ ਹੈ। ਨਸ਼ੇ ਦਾ ਪੰਜਾਬ ਵਿੱਚੋਂ ਹਰ ਹਾਲਤ ਵਿੱਚ ਨਾਸ ਹੋਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ।
*****
ਨੋਟ: ਹਰ ਲੇਖਕ ‘ਸਰੋਕਾਰ’ ਨੂੰ ਭੇਜੀ ਗਈ ਰਚਨਾ ਦੀ ਕਾਪੀ ਆਪਣੇ ਕੋਲ ਸੰਭਾਲਕੇ ਰੱਖੇ।
(4647)
(ਸਰੋਕਾਰ ਨਾਲ ਸੰਪਰਕ ਲਈ: (