“ਅਸੀਂ ਵੀ ਤਕੜਾ ਮਨ ਕਰਕੇ ਉੱਪਰ ਜਾਣ ਲੱਗੇ। ਇਹ ਚੜ੍ਹਾਈ ਬੜੀ ਕਠਨ ਸੀ। ਇਹ ਉਚਾਣ ...”
(18 ਨਵੰਬਰ 2025)
ਬੱਚਿਆਂ ਨੇ ਇੱਕ ਦਿਨ ਸਵੇਰੇ ਅਚਾਨਕ ਘੁੰਮਣ ਦੀ ਯੋਜਨਾ ਬਣਾ ਲਈ। ਅਸੀਂ ਇੱਕ ਘੰਟੇ ਦੇ ਅੰਦਰ ਅੰਦਰ ਤਿਆਰ ਹੋ ਗਏ। ਅਸੀਂ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਪੁੱਛਿਆ ਕਿ ਅੱਜ ਕਿੱਥੇ ਜਾਣਾ ਹੈ, ਕਿਸ ਪਾਸੇ ਚੱਲਣਾ, ਦੱਸੋ ਤਾਂ ਸਹੀ। ਉਹਨਾਂ ਕਿਹਾ ਕਿ ਅੱਜ ਦਾ ਘੁੰਮਣਾ ਗੁਪਤ ਹੈ। ਅਸੀਂ ਖਾਣਾ ਖਾ ਕੇ ਆਪਣੇ ਘਰ ਤੋਂ ਚੱਲ ਪਏ। ਸ਼ਹਿਰ ਤੋਂ ਬਾਹਰ ਨਿੱਕਲਦਿਆਂ ਬੱਚਿਆਂ ਨੇ ਗੁਗਲ ਮੈਪ ਲਗਾ ਲਿਆ ਜਦੋਂ ਮੈਂ ਨਿਗਾਹ ਮਾਰੀ ਤਾਂ ਪਤਾ ਚੱਲਿਆ ਕਿ ਅਸੀਂ ਕਰੀਬ 100 ਕਿਲੋਮੀਟਰ ਦੂਰ ਜਾਵਾਂਗੇ। ਅਸੀਂ ਹੁਣ ਟਰਾਂਸ ਕਨੇਡਾ ਹਾਈਵੇ ’ਤੇ ਪੁੱਜ ਗਏ। ਇਹ ਹਾਈਵੇ ਫਰੇਜ਼ਰ ਦੇ ਨਦੀ ਦੇ ਨਾਲ ਨਾਲ ਚੱਲਦਾ ਹੈ। ਇੱਥੇ ਗੱਡੀਆਂ ਦੀ ਰਫਤਾਰ 90 ਤੋਂ 100 ਕਿਲੋਮੀਟਰ ਪ੍ਰਤੀ ਘੰਟਾ ਹੈ। ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਤੇਜ਼ ਜਾਣਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਉਹ ਖੱਬੇ ਪਾਸੇ ਵੱਲ ਤੇ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਘੱਟ ਰਫਤਾਰ ਨਾਲ ਜਾਣਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਉਹ ਸੱਜੇ ਪਾਸੇ ਵੱਲ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ। ਇੱਥੇ ਕਿਤੇ ਕਿਤੇ ਐਚਓਵੀ ਲੇਨ ਹੁੰਦੀ ਸੀ ਜਿੱਥੇ ਉਹ ਗੱਡੀ ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਦੋ ਜਾਂ ਦੋ ਤੋਂ ਵੱਧ ਸਵਾਰੀਆਂ ਹੋਣ, ਇਲੈਕਟਰਿਕ ਗੱਡੀ ਅਤੇ ਮੋਟਰਸਾਈਕਲ ਉਹ ਇਸ ਪਾਸੇ ਵੱਲ ਜਾਂਦੇ ਸਨ। ਸਾਰੇ ਆਪਣੀ ਆਪਣੀ ਲੇਨ ਵਿੱਚ ਚਲਦੇ ਸਨ ਤੇ ਟਰੈਫਿਕ ਨਿਯਮਾਂ ਦੀ ਪਾਲਣਾ ਕਰਦੇ ਸਨ। ਜੇ ਕਿਸੇ ਨੇ ਸੱਜੇ ਤੋਂ ਖੱਬੇ ਜਾ ਖੱਬੇ ਤੋਂ ਸੱਜੇ ਜਾਣਾ ਹੁੰਦਾ, ਉਹ ਇੰਡੀਕੇਟਰ ਦਿੰਦਾ ਸੀ ਤੇ ਉਹ ਉਦੋਂ ਹੀ ਜਾਂਦਾ ਸੀ, ਜਦੋਂ ਲੇਨ ਦੇ ਨਾਲ ਨਾਲ ਲੱਗੀਆਂ ਲਾਈਨਾਂ ਦਾਣੇਦਾਰ ਹੋਣ। ਰਾਹ ਲੈਣ ਉਪਰੰਤ ਡਰਾਈਵਰ ਉਹ ਆਪਣੇ ਰਸਤੇ ’ਤੇ ਜਾ ਕੇ ਹੱਥ ਹਿਲਾ ਕੇ ਰਾਹ ਦੇਣ ਵਾਲੇ ਦਾ ਧੰਨਵਾਦ ਕਰਦਾ ਸੀ। ਇਹ ਇੱਥੋਂ ਦੀ ਸਤਿਕਾਰ ਪਰੰਪਰਾ ਹੈ।
ਇਹ ਸੜਕ ਬਹੁਤ ਹੀ ਚੌੜੀ ਸੀ ਇੱਕ ਪਾਸੇ ਹੀ ਚਾਰ ਲੇਨਾਂ ਸੀ ਤੇ ਇਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੂਜੇ ਪਾਸੇ ਚਾਰ ਲੇਨਾਂ ਸੀ। ਹਰ ਥਾਂ, ਹਰ ਮੋੜ, ਹਰ ਚੌਕ, ਹਰ ਲਾਈਟ ਉੱਤੇ ਚਿੰਨ੍ਹ ਬੋਰਡ ਲੱਗੇ ਹੋਏ ਸਨ, ਜੋ ਅੱਗੇ ਜਾਣ ਬਾਰੇ ਬਿਆਨ ਕਰਦੇ ਸਨ। ਇੱਥੇ ਯੂ ਟਰਨ ਤਾਂ ਹੈ ਹੀ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਜੇ ਕੋਈ ਕਿਸੇ ਚੌਕ ਵਿੱਚ ਗਲਤ ਲੇਨ ਵਿੱਚ ਚਲਾ ਜਾਵੇ ਤਾਂ ਫਿਰ ਉਸ ਨੂੰ ਕਾਫੀ ਘੁੰਮ ਕੇ ਆਉਣਾ ਪੈਂਦਾ ਹੈ। ਇਸ ਲਈ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਚਕੰਨੇ ਹੋ ਕੇ ਗੱਡੀ ਚਲਾਉਣੀ ਪੈਂਦੀ ਹੈ। ਨਾਗਰਿਕ ਬਹੁਤ ਹੀ ਸਮਝਦਾਰ ਹਨ। ਹਰੇਕ ਦੀ ਕਦਰ ਕਰਦੇ ਹਨ, ਹਰੇਕ ਨੂੰ ਸਮਝਦੇ ਹਨ। ਹਾਈਵੇ ’ਤੇ ਜਿੱਥੇ ਸੜਕਾਂ ਮਰਜ ਹੁੰਦੀਆਂ ਤਾਂ ਬਰਾਬਰ ਦੀ ਰਫਤਾਰ ਕਰਕੇ ਦੂਜਿਆਂ ਦਾ ਰਾਹ ਮੰਗ ਕੇ ਉਸ ਲੇਨ ਵਿੱਚ ਮਰਜ ਹੋਣਾ ਪੈਂਦਾ ਹੈ।
ਅਸੀਂ ਜਲਦੀ ਹੀ ਅੱਗੇ ਚਿਲਾਵੈਕ ਪੁੱਜ ਗਏ। ਇੱਥੋਂ ਅੱਗੇ 18 ਕਿਲੋਮੀਟਰ ਦਾ ਸਫਰ ਰਹਿ ਗਿਆ ਸੀ। ਹਾਈਵੇ ਤੋਂ ਅੱਗੇ ਜਦੋਂ ਅਸੀਂ ਗਏ ਤਾਂ 15 ਕੁ ਮਿੰਟ ਬਾਅਦ ਸੱਜੇ ਪਾਸੇ ਬਰਾਈਡਲ ਵੀਲ ਫਾਲ ਦਾ ਬੋਰਡ ਦੇਖ ਕੇ ਅਸੀਂ ਉਸ ਪਾਸੇ ਵੱਲ ਮੁੜ ਪਏ। ਸਾਰਾ ਇਲਾਕਾ ਬਹੁਤ ਹੀ ਖੂਬਸੂਰਤ ਸੀ। ਸਾਫ ਸੁਥਰਾ ਹਰਿਆਲੀ ਭਰਿਆ ਸੀ। ਇੱਥੇ ਪਾਰਕਿੰਗ ਵਿੱਚ ਮੈਂ ਆਪਣੀ ਪਾਣੀ ਵਾਲੀ ਬੋਤਲ ਕੱਢੀ ਤੇ ਨਿੱਘਾ ਜਿਹਾ ਕੋਸਾ ਜਿਹਾ ਪਾਣੀ ਪੀ ਕੇ ਅੱਗੇ ਚੱਲਣ ਲਈ ਤਿਆਰੀ ਵੱਟ ਲਈ। ਇੱਥੇ ਪਾਰਕਿੰਗ ਕੋਲ ਚਾਰ ਪੰਜ ਟੇਬਲ ਬੈਠਣ ਲਈ ਪਏ ਸਨ ਅਤੇ ਆਲੇ ਦੁਆਲੇ ਬਹੁਤ ਹੀ ਸੁੰਦਰ ਨਜ਼ਾਰਾ ਸੀ। ਇੱਥੋਂ ਹੀ ਅਸੀਂ ਚੜ੍ਹਾਈ ਚੜਨੀ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤੀ। ਇੱਥੇ ਤੁਰਨ ਵਾਲੇ ਪਹਾੜੀ ਰਸਤੇ ’ਤੇ ਬਰੀਕ ਬਜਰੀ ਪਾ ਕੇ ਰਗੜ ਵਧਾਈ ਹੋਈ ਸੀ, ਜਿਸ ਕਰਕੇ ਚੱਲਣ ਵਿੱਚ ਸੁਖਾਲਾ ਹੋ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਜੇ ਬਜਰੀ ਨਾ ਹੁੰਦੀ ਤਾਂ ਪੈਰ ਤਿਲ੍ਹਕ ਜਾਣਾ ਸੀ। ਇੱਥੇ ਚਾਰੇ ਪਾਸੇ ਜੰਗਲ ਹੀ ਜੰਗਲ ਸੀ। ਹਰ ਪਾਸੇ ਹਰਿਆਲੀ ਅਤੇ ਕੁਦਰਤ ਨਾਲ ਪਿਆਰ ਝਲਕਦਾ ਸੀ। ਭਾਂਤ ਭਾਂਤ ਦੇ ਉੱਚੇ ਦਰੱਖਤ, ਸ਼ੁੱਧ ਹਵਾ, ਦਰੱਖਤਾਂ ਦੇ ਤਣਿਆਂ ਤੇ ਹਰੇਵਾਈ ਉੱਗੀ ਹੋਈ ਸੀ, ਜਿਸ ਨੂੰ ਲਾਈਕਿੰਨ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ। ਇਹ ਉਦੋਂ ਹੀ ਉੱਗਦੀ ਹੈ ਜਦੋਂ ਹਵਾ ਸਾਫ ਸੁਥਰੀ ਹੋਵੇ, ਵਾਤਾਵਰਣ ਸ਼ੁੱਧ ਹੋਵੇ।
ਇੱਥੋਂ ਝਰਨੇ ਤਕ ਚੜ੍ਹਾਈ ਸੀ, ਇਸ ਲਈ ਥੋੜ੍ਹੇ ਸਮੇਂ ਬਾਅਦ ਦਮ ਲੈ ਲੈਂਦੇ ਸੀ। ਅੱਗੇ ਜਾ ਕੇ ਇੱਕ ਦਰੱਖਤ ਦਾ ਤਣਾ ਪਿਆ ਸੀ ਉੱਥੇ ਬੈਠ ਕੇ ਕੁਝ ਸਮਾਂ ਆਰਾਮ ਕੀਤਾ। ਫਿਰ ਅੱਗੇ ਚੱਲ ਪਏ। ਅੱਗੇ ਇੱਕ ਲੱਕੜ ਦਾ ਬਹੁਤ ਹੀ ਸੁੰਦਰ ਪੁਲ ਆਇਆ ਇੱਕ ਪਾਸੇ ਤੋਂ ਪਾਣੀ ਹੇਠਾਂ ਦੀ ਵਹਿ ਰਿਹਾ ਸੀ ਤੇ ਦੂਜੇ ਪਾਸੇ ਜਾ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਬੜਾ ਸੁੰਦਰ ਮੰਜ਼ਰ ਸੀ। ਕੁਝ ਸਮੇਂ ਬਾਅਦ ਸਾਨੂੰ ਝਰਨਾ ਦਿਖਾਈ ਦੇਣ ਲੱਗਾ। ਫਿਰ ਅੱਗੇ ਜਾ ਕੇ 600 ਵਰਗ ਫੁੱਟ ਦੇ ਕਰੀਬ ਥਾਂ ਸੀ, ਜਿਹੜੀ ਕੁਝ ਪੱਧਰੀ ਸੀ। ਉਹਦੇ ਆਲੇ ਦੁਆਲੇ ਬਨੇਰਾ ਕੀਤਾ ਹੋਇਆ ਸੀ। ਸਰਦੀਆਂ ਦੇ ਦਿਨਾਂ ਵਿੱਚ ਇਹ ਝਰਨਾ ਜੰਮ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਤੇ ਜੰਮੀ ਹੋਈ ਬਰਫ ਡਿਗਦੇ ਪਾਣੀ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਦਿਸਦੀ ਹੈ। ਸਰਦੀਆਂ ਵਿੱਚ ਇੱਥੇ ਜਾਣਾ ਖਤਰੇ ਤੋਂ ਖਾਲੀ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ।
ਅਸੀਂ ਇਸ ਪੱਧਰੀ ਜਗ੍ਹਾ ਤੇ ਖੜ੍ਹ ਕੇ ਅਨੰਦ ਮਾਣਿਆ। ਫੋਟੋਗ੍ਰਾਫੀ ਕੀਤੀ। ਜਦੋਂ ਅਸੀਂ ਉੱਪਰ ਝਰਨੇ ਵੱਲ ਨਿਗਾਹ ਮਾਰੀ ਤਾਂ ਉੱਥੇ ਝਰਨੇ ਦੇ ਕੋਲ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਲੋਕ ਗਏ ਹੋਏ ਸਨ। ਉਸ ਝਰਨੇ ਦੇ ਠੰਢੇ ਪਾਣੀ ਵਿੱਚ ਕਈ ਨਹਾ ਰਹੇ ਸਨ। ਇੱਥੋਂ ਝਰਨਾ ਬਹੁਤ ਉੱਚਾ ਚੌੜਾ ਤੇ ਹੇਠਾਂ ਨੂੰ ਆ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਅਸੀਂ ਵੀ ਤਕੜਾ ਮਨ ਕਰਕੇ ਉੱਪਰ ਜਾਣ ਲੱਗੇ। ਇਹ ਚੜ੍ਹਾਈ ਬੜੀ ਕਠਨ ਸੀ। ਇਹ ਉਚਾਣ ਉੱਚੀ ਨੀਵੀਂ, ਵੱਡੇ ਛੋਟੇ ਪੱਥਰ, ਜੜ੍ਹਾਂ, ਤਣੇ, ਕਾਲਾ ਜਿਹਾ ਰਾਹ, ਸਲ੍ਹਾਬੀ ਮਿੱਟੀ ਸੀ। ਅਸੀਂ ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਇਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਫੜ ਕੇ ਅੱਗੇ ਚੜ੍ਹ ਗਏ। ਅਸੀਂ ਉੱਪਰ ਝਰਨੇ ਕੋਲ ਪੁੱਜ ਗਏ। ਝਰਨੇ ਦੇ ਪਾਣੀ ਦੀਆਂ ਬੂੰਦਾਂ ਦੂਰ ਦੂਰ ਤਕ ਖਿੰਡ ਕੇ ਜਾ ਰਹੀਆਂ ਸਨ, ਸਿੱਧੀਆਂ ਮੂੰਹ ’ਤੇ ਪੈ ਰਹੀਆਂ ਸਨ। ਇਹ ਬਹੁਤ ਹੀ ਖੂਬਸੂਰਤ ਕੁਦਰਤੀ ਪਲ ਸਨ। ਇੱਥੇ ਹੀ ਅਸੀਂ ਉੱਪਰੋਂ ਝਰਨੇ ਦਾ ਸੁੰਦਰ ਨਜ਼ਾਰਾ ਦੇਖਿਆ। ਇੱਥੋਂ ਹੇਠਾਂ ਜਾਣ ਨੂੰ ਮਨ ਨਾ ਕਰੇ। ਕੁਝ ਸਮੇਂ ਬਾਅਦ ਅਸੀਂ ਵਾਪਸ ਹੇਠਾਂ ਨੂੰ ਜਾਣ ਲੱਗੇ। ਉੱਤਰਨਾ ਬੜਾ ਕਠਨ ਸੀ। ਅਸੀਂ ਝੁਕ ਝੁਕ ਕੇ, ਰੁਕ ਰੁਕ ਕੇ, ਕਦੇ ਪੱਥਰਾਂ ਨੂੰ ਫੜ ਕੇ, ਕਦੇ ਲੱਕੜ ਨੂੰ ਫੜ ਕੇ ਹੇਠਾਂ ਉੱਤਰ ਰਹੇ ਸੀ।
ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਅਸੀਂ ਪੱਧਰੀ ਜਗ੍ਹਾ ’ਤੇ ਆ ਗਏ ਤੇ ਪਾਰਕਿੰਗ ਦੇ ਨੇੜੇ ਲੱਗੇ ਟੇਬਲ ਬੈਂਚਾਂ ’ਤੇ ਬੈਠ ਗਏ। ਕੁਝ ਸਮਾਂ ਬੈਠ ਕੇ ਕੁਦਰਤ ਦਾ ਨਜ਼ਾਰਾ ਦੇਖਿਆ, ਫਿਰ ਪਾਰਕਿੰਗ ਵਿੱਚ ਪਹੁੰਚ ਕੇ ਘਰ ਵਾਪਸੀ ਕਰ ਲਈ। ਅੱਜ ਫਰਾਈਡਲ ਵੀਲ ਫਾਲ ਦੇਖ ਕੇ ਖੂਬ ਮਜ਼ਾ ਆਇਆ।
* * * * *
ਨੋਟ: ਹਰ ਲੇਖਕ ‘ਸਰੋਕਾਰ’ ਨੂੰ ਭੇਜੀ ਗਈ ਰਚਨਾ ਦੀ ਕਾਪੀ ਆਪਣੇ ਕੋਲ ਸੰਭਾਲਕੇ ਰੱਖੇ।
ਪਾਠਕਾਂ ਨਾਲ ਆਪਣੇ ਵਿਚਾਰ ਸਾਂਝੇ ਕਰਨ ਲਈ ਸਰੋਕਾਰ ਨਾਲ ਸੰਪਰਕ ਕਰੋ: (